Zo .... daar zijn we weer met de belevenissen van de afgelopen dagen. Woensdag zijn we om zes uur ‘s morgens vertrokken naar het Voltameer vanwaar we met de boot naar de overkant zij gevaren. De overtocht duurde ongeveer een uur. Het Voltameer is het grootste aangelegde meer, het is wel 500 km lang en zorgt voor de stroomvoorziening van Ghana en omringende landen. Gelukkig is het een goed regenseizoen geweest waardoor er nu steeds stroom is in tegenstelling tot de vorige keren dat Yvonne hier was.

Na aankomst zijn we naar het dorpje Agordeke gelopen. Onderweg lagen er pepertjes op de weg te drogen. In het dorpje zaten er al mensen op ons te wachten. Er werden wat tafels tevoorschijn gehaald waarvan er 1 door een vrouw op het hoofd werd gedragen en de andere door 4 mannen. De spullen werden geïnstalleerd, personen werden eerst ingeschreven waarbij de klachten werden uitgevraagd. Vervolgens kregen ze een briefje mee waar de uitslagen op geschreven konden worden. Eerst werd de bloeddruk gemeten welke in Ghana vaak aan de hoge kant is. Als de bloeddruk hoog was dan werd er een bloedsuiker bepaald. Aan de hand van deze uitslagen en de klachten werden ze nog door de arts gezien. Al met al werden er in korte tijd ongeveer 70 mensen gezien. Per taxi gingen we door naar de tweede plek die we ook nog zouden bezoeken, al slalommend om de meeste kuilen te ontwijken werd de weg steeds smaller en slechter. Ver weg van de bewoonde wereld in het dorpje Anidzi stonden ook al veel mensen te wachten waaronder een nomadenstam die heel andere uiterlijke kenmerken hadden en kleurige kleding aanhadden. Voordat we konden beginnen moesten we eerst een bezoek brengen aan het stamhoofd van de regio. Na goedkeuring konden we beginnen. De procedure van inschrijving etc. was hetzelfde als in het andere dorpje. In Anidzi was een Health werker die met de weinige middelen die hij tot zijn beschikking heeft toch zo veel mogelijk probeert te doen. We hebben voor hem materialen meegenomen om 2 labtesten uit te kunnen voeren. Eerst hebben we hem instructies gegeven hoe de testen uit te voeren, daarna ging hij zelf aan de slag. Heel leuk om te zien dat iemand heel graag voortuitgang wil boeken en zo gemotiveerd is om de mensen te helpen. Aan het einde van de dag, inmiddels was het donker, vertrokken we met toestemming van het stamhoofd. Na ongeveer een uur rijden over de hobbelige weg in het donker kwamen we aan bij het hotel waar we zouden overnachten. De volgende dag zijn we weer per boot naar Kpando gegaan. Het was een zeer intensieve maar ook een hele leuke en bijzondere ervaring.

????